پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

اقدامات صورت گرفته توسط شهرداری تهران با انبوهی از تناقضات همراه است. اولویت ها فراموش شده اند و سلیقه ها ، بعنوان اولویت مطرح شده و مبنای دعوا قرار گرفته اند. مهدی چمران درباره ساخت فرهنگسرا در پارک لاله می گوید که «ما اجازه نخواهیم داد درختی قطع شود، باید منتظر باشیم طرح ارایه شود.». باید از مهدی چمران پرسید که تاسیس فرهنگسرا در پارک لاله با ان حجم شکایت شهروندان مهمتر است یا تعمیر فوری پله برقی های پل های عابرپیاده تهران؟ قضاوت در این خصوص با کلیه شهروندان تهرانی.

در دو ماهه اخیر ساخت مسجد و بنای فرهنگسرا در بوستان قیطریه و لاله تهران مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته است. سوال مهم آن است که مسجد و فرهنگسرا چرا در داخل فضای سبز پارک‌ها باید ساخته شوند؟ این فضا‌ها حتما مورد نیاز شهروندان هستند، ولی برای ایجادشان هیچ فضای سبزی نباید تحت تاثیر قرار گیرد و از فضای سبز نباید کاسته شود و .... فعالیت‌های بشدت سلیقه گرای زاکانی بعنوان شهردار تهران، ضمن نشان دهنده بودن کم توانی حرفه‌ای ایشان در اداره شهر و همچنین ضعف نظارتی شورای شهری که مشروعیت عملکردی اش را باید با، اما و اگر نگریست، متاسفانه شائبه‌هایی را نیز سبب شده است. افکار عمومی می‌پرسند که اقدام شهردار تهران را با کدام ادله تفسیر کنند؟ آیا اساسا با رفع نیاز واقعی شهر مواجه هستیم یا بحث پروژه تراشی پیمانکاری برای دوستان مطرح است و یا عدم فهم درست از اولویت‌های و حدود اختیارات یک شهردار باید مورد توجه قرار گیرد؟ برای فرهنگسرا سازی در پارک لاله، چرا با برقراری تفاهم با مالکین گود ضلع جنوب شرقی پارک، مسئله دنباله گیری نمی‌شود؟ چرا تهاتر با آموزش و پرورش برای مدرسه چسبیده به ورودی شرقی پارک لاله دنباله گیری نمی‌گردد؟ چرا تهاتر با سازمان آب برای در اختیار گیری بخشی از زمین‌های سازمان در خیابان حجاب در اولویت قرار نمی‌گیرد؟ چرا زاکانی همیشه گرایش به سمت آسان‌ترین و پر پیامدترین کار‌ها دارد؟ آقای زاکانی، بسیاری از اهالی این منطقه با بزرگ شدن تک تک درخت‌های پارک لاله خاطره دارند. یعنی درست در زمانی که احتمالا تو پارک لاله را هنوزندیده بودی؟ زمانی که دور پارک حصار فلزی داشت.